Bir büyük insan çıktı da dedi ki:
“Köylü Milletin efendisidir.”
O zaman değerim vardı gardaş
Şu anda köylü kölenin ta kendisidir.
**
İnsanlar dağıtılırken yeryüzüne
Ben istemedim köylü olmayı
Ürettiğim balı kaymağı şehirli yerken
Bana yutturdular yavan dolmayı.
**
Çalış, çabala, gece-gündüz bütün sene
Mal üret şehirliyi doyurmak için durmadan.
Onlar sıcacık banyolarında keyif çatarken
Köylü kova kova su taşısın sokaktaki kurnadan.
**
Yol su elektrik köyde yaşamı kolay eder derler de
Onlar köye çok zor gelir nedense.
Köylü ürettiğini yiyemez satmak için,
Şehirli yer önden göbek şişer arkadan da ense.
**
Mevsim başı bin hevesle tarlada
Gömülürüm işime ülkem kalkınsın diye.
Sahipsizim üç kuruş etmez malım kalır elimde,
Göbekler daha şiş enseler daha kalın olsun diye.
**
Ellerimiz ayaklarımız çatlak, dudaklarımız patlak
Uçurmasın diye rüzgâr saklanırız ağaç altına.
İyi yaşam, konfor, eğitim, şehirliye giderken
Cehalet, perişanlık, öte dünya incileri çıktı köyün bahtına.
**
Köylüyüm ya işin zoru her zaman
Alnıma yazılmıştır neyleyim.
Konforda yaşamım gerilerde iken
Savaşta cesurum, her zaman en öndeyim.
**
Şehit olanların bayrakları nedense
Asılır hep köylülerin saçaklarından.
Ensesi kalınların arkası da kalın olunca
Raporlu sakattırlar hileli bacaklarından.
**
Bir gün köylü isyan ederse
Şehirli yağ, et, sebze bulamaz aşa.
Bir eğitimci sosyolog olarak uyardın
Gerisi ilgililere kalmış Celilim sen çok yaşa
