İçimizde bir ses, “Burada durman gerekiyor” der. O ses bazen fısıltı kadar sessiz, bazen yüreğimizi titretecek kadar güçlüdür. Ama o iç ses ne olursa olsun, bize doğru olanın yolunu gösterir. Yine de itiraf etmek gerekir ki; doğru yerde durmak, vicdanın sesini dinlemek, kalbin söylediğini dünyaya karşı savunmak, bazen insanın içini çok acıtır. Çünkü doğru, çoğu zaman kalabalıkların arasında değil; ıssız bir köşenin sessizliğinde saklıdır.
İnsan kalabalıkların arasında yürürken yalnızlığını fark etmez. Ne zaman ki doğruyu savunur, doğru yerde durur işte o zaman yalnızlığın ağırlığı iner omuzlarına. Bir adım ileri attığında arkasında kimsenin olmadığını fark etmek, yürek burkan bir duygudur.
Kalbinizin sizi susturmasına izin vermemeniz için yine de o adımı atmak gerekir. Her kes içten içe bilir ki yanlışın sıcaklığı, bir gün mutlaka soğur; ama doğrunun ateşi, hep içimizde yanar ve içimize huzur verir.
Bazen insanın canını en çok yakan şey haksızlık değil; doğru bildiği insanların arasından bazılarının adaletsizliğe, haksızlığa ve zulme kayıtsız kalan ve susanlardır.
Hayat yolculuğunuzda menfaatlerine dokunacak bir sözünüzle kırılacak, bir duruşunuzla kaybedecek insanlar olacaktır. Ama yine de bilmeli ki, doğruluğun bedelini ödemek, yanlışın utancını taşımaktan çok daha hafiftir.
Kalabalıkların alkışını kazanmak kolaydır; vicdanın sessizliğini kazanmak ise zordur.
Yaşamanın direnmekten ibaret olduğu bu dünyada insan, kendi vicdanına yenildiği gün tükenir. O yüzden doğru yerde durmak çoğu zaman dışarıya karşı değil, insanın kendi içine karşı bir savaştır.
Belki de bu yüzden, doğruyu seçen insanlar çok konuşmaz. İçlerinde taşıdıkları sızıya rağmen başlarını hep dik tutarlar. Çünkü bilirler ki bir gün herkes unutur, herkes uzaklaşır, herkes kendi yoluna gider ama insanın kendine hesap vereceği aynası hep aynı kalır.
Unutmamalıdır ki doğru yerde durmak, her zaman güçlü olmak demek değildir; bazen kırılmak, bazen incinmek, bazen gözyaşlarını içimize akıtmaktır. Fakat yine de en sonunda huzur veren tek yer, doğruluğun, hakkın ve mazlumun yanıdır.
Ez cümle;
Ve insan, sonunda sadece bir şey ister; o da yüreğini rahatlatacak bir gecenin sessizliğidir. İşte o sessizlik, ancak doğruların yanında durabilenlere nasip olur.
Bugün veya bir gün ya da her gün kendi hayatımızın muhasebesini yaptığımızda şunu sormalıyız: “Ben gerçekten doğru yerde miyim? Yoksa kalabalığın sarhoşluğuna veya sıcaklığına mı sığınıyorum?”. Çünkü insan, doğruyu seçmedikçe, yanlışın kalabalığı içinde kaybolur…